شرکت فنی مهندسی ایسامکو بنا داشته است تا مقاله ای در مورد فلزات نسوز و آلیاژهای نسوز تهیه و تقدیم حضور شما سروران عزیز نماید، لذا خواهش منیدم تا پایان مقاله با ما همراه بوده و نظرات و انتقادات ارزشمند خود را برای ما ارسال نمایید.
فلزات نسوز
چهار فلز نسوز وجود دارد: مولیبدن، نایوبیم ، تنگستن و تانتالم. این فلزات به خاطر داشتن دمای ذوب بالا نسوز نامیده می شوند.
هر چند عناصر نسوز حدود ۲۰۰ سال پیش کشف شدند (و ازآن زمان تا کنون به عنوان عناصر آلیاژی مهم در فولادها و سوپر ها به کار می روند) ولی استفاده از آنها به عنوان فلزات و آلیاژهای مهندسی تا حدود سال های ۱۹۴۰ شروع نشده بود.
این فلزات، بیش از سایر فلزات و آلیاژها ، استحکام خود در دمای بالا، حفظ می کنن. بنابراین، در موتور های راکت ها ، توربین های پاز و دیگر کاربردهای گوناگون فضایی؛ در صنایع الکترونی، نیروگاه هسته ای و صنایع شیمیایی و به عنوان مواد ابزار و قالب از اهمیت و استفاده فراوانی برخوردارند.
فلزات نسوز مولیبدن:
مولیبدن (Mo) ( فلزات نسوز )، فلزی به رنگ سفید نقره ای است، که در قرن هیجدهم کشف شد. نقطه ذوب و ضربد مقاومت خوب به شوک حرارتی و ضریب هدایت الکتریکی و حرارتی خوب دارد. مولیبدن بسیار بیشتر از دیگر استفاده می شود.
کاربردهای مولیبدن عبارتند از راکت هایی که با سوخت جامد حرکت می کنند، می سازه های لانه زنبوری، قطعات الکترونیکی، المان های حرارتی و قالب های دای کستینگ.
عناصر اصلی آلیاژی برای مولیبدن عبارتند از تیتانیم و زیرکونیم. همچنین به عنوان یک عنصر مهم آلیاژی در آب ریختگی و کار شده ( مانند فولادها و آلیاژهای مقاوم به گرما) استفاده می شود. موجب استحکام، چقرمگی و مقاومت خوردگی نیز می شود.
عمده ترین عیب آلیاژهای مولیبدن مقاومت کم آنها به اکسیداسیون در دماهای بالای سانتی گراد۵۰۰ است، که استفاده از پوشش کار های محافظت کننده برای این آلیاژها ضروری است.
تولید مولیبدن ( فلزات نسوز )
منبع اصلی برای مولیبدن مولیبدنیت معدنی است (سولفید مولیبدن). این سنگ معدنی ابتدا استحصال و تغلیظ می شود؛ سپس با انجام واکنش با اکسیژن و بعد با هیدروژن احیا می شود. برای تولید شمش آن برای فراوری بیشتر به اشکال گوناگون از فنون متالورژی پودر نیز استفاده می شود.
نایوبیم (کلمبیم) :
نایوبیم (Nb) دارای انعطاف پذیری و شکل پذیری خوب است و بیشتر از سایر فلزات نسوز نسبت به اکسید شدن مقاومت دارد. آلیاژهای نایوبیم را با عناصر آلیاژی مختلف دارای استحکام متوسط و ویژگیهای تولیدی خوب می توان تهیه کرد. این آلیاژها در راکت ها و موشک ها و در کاربردهای هسته ای، شیمیایی و ابر رساناها استفاده می شوند.
از نایوبیم، که نخستین بار در سال ۱۸۰۱ شناخته شد، به عنوان عنصری آلیاژی در آلیاژها و سوپر آلیاژها استفاده می شود. این فلز از سنگ معدنها با احیا و تصفیه و از پودر با ذوب و شمش ریزی فراوری می شود.
دیدگاهتان را بنویسید