چندین روش برای فراوری و شکل دهی به سرامیک به صورت محصولات قابل استفاده وجود دارد. اغلب، این روش ها دارای این مرحله اند:
- خرد کردن یا آسیاب کردن مواد اولیه به صورت ذرات بسیار ریز
- مخلوط کردن آنها با افزودنی ها، برای ایجاد خواص ویژه و مطلوب
- شکل دادن، پختن مواد، خشک کردن
خرد کردن مواد اولیه سرامیک :
خرد کردن اغلب در یک آسیای گولوله ای، به شیوه خشک یا مرطوب انجام می گیرد. خرد کردن مرطوب کارامدتر است، زیرا ذرات را به هم می چسباند و از معلق شدن ذرات ریز در هوا جلوگیری می کند.
این ذرات ممکن است سپس دانه بندی (غربال)، فیلتر و شستشو شوند. ذرات آسیاب شده سپس با افزودنی ها که وظایف آنها یک یا چند مورد از موارد زیر است، مخلوط می شود.
- چسب برای ذرات سرامیک
- روانکار، برای کمک به آزاد شدن قالب به منظور کاستن از اصطکاک داخلی بین ذرات، حین قالبگیری
- نرم کننده، برای پلاستیکی کردن و شکل پذیری کردن بیشتر مخلوط
- عوامل گوناگون برای کنترل کف کنندگی و تفجوشی
لخته بر :
برای یک نواختی کردن سوسپانسیون سرامیک – آب، لخته بری بارهای الکتریکی ذرات خاک رس را مخلوط چنان تغییر می دهد که به جای جذب، همدیگر را دفع می کنند.
آب افزوده می شود تا قابلیت ریخته گری مخلوط را بیشتر و ویسکوزیته آن را کمتر کند. لخته برهای نوعی عبارتند از Na2SiO در مقادیر کمتر از یک درصد است.
سه فرآیند اساسی شکل دادن سرامیک ها عبارتند از: ریخته گری، شکل دهی پلاستیک و پرسکاری.
دیدگاهتان را بنویسید