در جوشکاری قوسی گرمای مورد نیاز از انرژی الکتریکی به دست می آید. در این فرآیند یا از یک الکترود مصرف شدنی ( یک بار مصرف ) یا مصرف نشدنی ( مفتول یا سیم ) استفاده می شود.
قوس بین سر الکترود و قطعه کار مورد جوشکاری، توسط یک جریان مستقیم یا متناوب به وجود می آید.
این قوس دماهایی در حد ۳۰۰۰۰ درجه سانتی گراد ایجاد می کند، که بسیار بیشتر از دماهای پدید آمده در جوشکاری گاز اکسیژنی است.
عنوان جوشکاری قوسی چندین فرآیند جوشکاری را شامل می شودکه در زیر به شرح آنها می پردازیم.
جوشکاری قوسی با الکترود روپوش دار
جوشکاری قوسی با الکترود روپوش دار (SMAW) یکی از قدیمی ترین، ساده ترین و همه کاره ترین فرآیند های اتصال است. در حال حاضر، حدود ۵۰ درصد کل جوشکاری های صنعتی و تعمیر و نگهداری، با این فرآیند انجام می گیرد.
قوس الکتریکی از تماس انتهای یک الکترود پوشش دار با قطعه کار و سپس عقب کشیدن سریع آن تا فاصله ای کافی برای حفظ قوس تشکیل می شود. الکترود های این فرآیند به شکل عصاهای نازک و درازند و به همین مناسبت این فرآیند به جوشکاری عصایی نیز مرسوم است.
گرمای ایجاد شده در بخش انتهایی الکترود، روپوش آن و فلز پایه را در محل مجاور قوس، ذوب می کنند. یک خط جوش پس از انجماد فلز مذاب، یعنی مخلوطی از فلز پایه ( قطعه کار )، فلز الکترود و عناصری از پوشش الکترود در محل جوش تشکیل می شود.
پوشش الکترود محل جوش را اکسیژن زدایی کرده و روکشی گازی برای محافظت آن از از اکسیژن محیط روی جوش پدید می آورد.
دیدگاهتان را بنویسید