همانطور که در مقاله های قبلی بیان شده، طراحی و تولید باید کاملا مرتبط به هم باشند. طراحی و تولید هرگز نباید به عنوان تشکیلات یا فعالیت های مجزا تلقی شوند.
هر قطعه یا جزیی از یک محصول باید طوری طراحی شود که نه تنها نیازها و مشخصات طراحی را برآورده سازد، بلکه به طور اقتصادی و کارآمد بتوان آن را تولید کرد.
این رویکرد بهره وری را بهبود می بخشد و برای تولید کننده امکان باقی ماندن به عنوان رقیب را فراهم می کند.
دستیاران آنها در سازماندهی اموری از قبیل: برنامه نویسی عددی ماشین ها، برنامه نویسی روبات ها برای جابجایی و مونتاژ؛ طراحی ابزارها، قالب ها و فیکسچرها؛ و حفظ کنترل کیفیت کمک می کند.
بر پایه مدل های توسعه یافته با استفاده از فناوری های مذکور، طراحان محصول، شکل و ابعاد نهایی محصول، دقت ابعادی و سطح تمام شده آن و مواد قطعات آن را انتخاب و مشخص می کنند.
اغلب این انتخاب مواد با مشورت و همکاری مهندسان مواد انجام می گیرد، مگر آنکه مهندس طراح در این زمینه نیز با تجربه و صلاحیت دار باشد.
یک ملاحظه مهم در طراحی این است که یک قطعه خاص چگونه به صورت یک چگونه به صورت یک محصول نهایی مونتاژ شود. کاپوت اتومبیل خود را بلند کنید و ملاحضه کنید که چگونه صد ها قطعه در جای محدودی نصب می شوند.
مرحله بعدی در فرآیند ساختن و آزمایش یک نمونه، یعنی یک مدل کاری اصلی از محصول است. یک پیشرفت جدید و مهم در این زمینه نمونه سازی سریع است.
که بر اساس CAM و فنون مختلف تولید ( با به کار گیری مواد فلزی و غیر فلزی ) و برای تولید نمونه ها به صورت یک مدل فیزیکی توپر از یک قطعه به سرعت و با هزینه اندک استوار است.
دیدگاهتان را بنویسید