جوش سر به سر :
عملکرد مناسب مصالح و اتصالات در هنگام وقوع زمین لرزه، سرعت اجرایی بالا و هزینه های منطقی از جمله مواردی هستند که وجودشان در هر کدام از عناصر سازه مطلوب ماست.
اما بر اساس تجربیات بدست آمده، اتصال اورلپ در برآورده ساختن این نیازمندی های جدی چندان کارآمد نبوده است.
به عنوان نمونه می توان به زلزله شیلی با بزرگی ۸.۸ ریشتر اشاره کرد که در آن خرابی وصله و پکیدگی بتن در ناحیه وصله آرماتور ها گزارش شده است.
که عملکرد لرزه ای این نوع اتصال را تحت الشعاع قرار می دهد و نیز با توجه به قطع میلگرد و نیاز به همپوشانی آن همواره حجم زیادی از فولاد مصرفی در محل پوشش ها دفن می شود و سهم آن در قیمت تمام شده سازه بتنی قابل توجه است بطوریکه در هر سازه بتنی در حدود %۵۱ آرماتور مصرفی بصورت وصله پوششی باقی می ماند .
جوش سر به سر میلگرد
در این روش دو سر میلگرد به کمک شعله حاصل از سوختن گاز استیلن و اکسیژن کامالا سرخ شده و به حالت خمیری در آمده و با فشار در هم آمیخته و فورج می شوند.
این روش جز روشهای ذوبی کامل به شمار نیامده بلکه یک عملیات جوشکاری در حالت خمیری و فاز جامد و با انتقال اتم های دو سطح بوده و از این رو تغییرات ناشی از تغییر فاز در سطح جوش شده بوجود نیامده و ساختار مولکولی و خواص مکانیکی فلز حفظ می شود.
در این روش برخلاف وصله پوششی عملکرد اتصال بستگی به بتن نداشته و عملیات بتن ریزی و ویبره بعلت کاهش تراکم میلگردها به فرم مناسبی انجام می گیرد.
همچنین سبک سازی و در عین حال مقاوم سازی و کاهش پرت میلگرد در پروژه ها از دیگر نقاط قوت این روش می باشد.
روش فورجینگ کامالا تخصص محور بوده و کیفیت اجرا تا حد زیادی به نیروی اجرایی بستگی دارد شاید این پارامتر به علت درگیر ساختن خطای انسانی بعنوان ضعف این روش شناخته شود
ولی از دیگر سو ضوابط دقیق کنترلی به راحتی و با کمترین هزینه می تواند صحت اجرا را کنترل کند که سبب میگردد ضمن کسب اعتماد کامل، روند اجرایی سریع تر و اقتصادی تر باشد.
دیدگاهتان را بنویسید