اکستروژن سرد :
اکستروژن سرد که در دهه ۱۹۴۰ ابداع شده واژه عامی است که اغلب بر ترکیبی از عملیات، مانند اکستروژن مستقیم و غیر مستقیم و فورجینگ دلالت دارد. اکستروژن سرد در صنعت به ویژه برای تولید ابزارها و قطعات اتومبیل، موتور سیکلت، دوچرخه، لوازم کار و تجهیزات حمل و نقل کشاورزی کاربرد گسترده ای پیدا کرده است. تکه هایی که قطرشان کمتر از حدود ۴۰ میلیمتر است قیچی بر شده و سرهای آن ها با سنگ زنی یا پرچکاری گرم چهارگوش می شود. تکه های دارای قطر بزرگتر، به طول های خاص با ماشینکاری بریده می شوند. گرچه بیشتر قطعات اکستروژن سرد بسیار کم وزنند، با این حال قطعاتی به وزن ۴۵ کیلوگرم و با طول های تا ۲ متر نیز به این روش تولید شده اند.
اکستروژن سرد نسبت به اکستروژن گرم مزیت های زیر را دارد:
- خواص مکانیکی بهتر ناشی از کارسختی، به شرطی که گرمای تولید شده به واسطه تغییر شکل پلاستیک و اصطکاک، فلز اکسترود شده را به دمای تبلور مجدد نرساند.
- کنترل خوب تلرانس های ابعادی، نیاز به عملیات ماشینکاری یا تکمیلی بیشتر را کاهش می دهد.
- بهبود صافی سطح به شرطی که روانکاری مؤثر انجام شود.
- عدم نیاز به گرم کردن شمشال
- آهنگ تولید و هزینه های خوب، که قابل رقابت با دیگر روش های تولید همان قطعه اند. بعضی ماشین ها قابلیت تولید بیش از ۲۰۰۰ قطعه در ساعت را دارند.
اما مقدار تنش در ابزارهای اکستروژن سرد بسیار زیاد است، به ویژه در تولید قطعه کارهای فولادی که در حد سختی ماده قطعه کار است. طراحی ابزارآلات و انتخاب ابزار و مواد قالب مناسب، برای اکستروژن سرد اهمیت حیاتی دارد. همینطور کنترل جنس قطعه کار با در نظر گرفتن کیفیت آن، دقت ابعاد قطعه و شرایط سطح آن از اهمیت برخوردار است. روانکاری به ویژه در فولادها به دلیل امکان چسبندگی بین قطعه کار و ابزار بسیار مهم است.
دیدگاهتان را بنویسید