طراحی قالب فورج
طراحی قالب فورج به آگاهی از استحکام و انعطاف پذیری قطعه کار، حساسیت آن به آهنگ و دمای تغییر شکل، ویژگی های اصطکاکی و پیچیدگی شکل قطعه کار نیاز دارد. واپیچش قالب بر اثر بارهای زیاد فورج نکته مهمی می باشد. مهمترین قاعده در طراحی قالب فورج این واقعیت است که قطعه در جهت کمترین مقاومت جریان می یابد. بنابراین قطعه کار می بایست طوری شکل داده شود که حفره های قالب را کاملا پر کند.
پیش شکل دهی:
دریک قطعه کار به دقت پیش شکل دهی شده، ماده نباید به آسانی به صورت پلیسه جاری شود، الگوی جریان دانه باید خوب باشد و برای کاستن از ساییدگی، لغزش اضافی در فصل مشترک قالب-قطعه کار باید به حداقل برسد. انتخاب شکل های میانی تجربه قابل ملاحظه ای لازم دارد و مستلزم محاسبه سطح مقطع در هر وضعیت فورجینگ است. پیش شکل دهی یکی از موارد تاثیرگذار در طراحی قالب فورج می باشد.
ویژگی های طرح قالب در طراحی قالب فورج:
برای اکثر فورجینگ ها، خط جدایی معمولا در بزرگترین مقطع قطعه است. برای اشکال ساده متقارن، خط جدایی معمولا خطی مستقیم در مرکز قطعه فورجینگ است، ولی برای قطعات پیچیده تر این خط ممکن است در یک صفحه نباشد. در این صورت به منظور جلوگیری از فشار جانبی، تعادل نیروها و حفظ تنظیم قالب هنگام فورجینگ، قالب های زیری و رویی به طریقی طراحی می شوند که هنگام جفت شدن قفل شوند.
وجود زاویه های شیب تقریبا در تمام قالب های فورجینگ، برای تسهیل در بیرون آوردن قطعه از قالب ضروری است. قطعه هنگام خنک شدن، در هر دو جهت شعاعی و طولی منقبض می شود، بنابراین زاویه های شیب داخلی بیشتر از خارجی گرفته می شود. زاویه های داخلی در حدود ۷ تا ۱۰ درجه و زاویه های خارجی در حدود ۳ تا ۵ درجه است. برای حصول اطمینان از جریان ملایم ماده در حفره قالب و برای بهبود عمر قالب، انتخاب صحیح شعاع انحنای گوشه ها و گرده ها، از اهمیت برخوردار است. شعاع های کوچک معمولا به دلیل اثر نامطلوب آن ها بر جریان فلز و احتمال ساییدگی سریع قالب نامطلوبند.
دیدگاهتان را بنویسید