ساخت قطعات فلزی :
انتخاب فرایندهای تولیدی در ساخت قطعات فلزی از اهمیت بالایی برخوردار است. بیشتر فعالیت های تولیدی خودکار شده اند و به منظور بهینه سازی تمام جنبه های عملیات به طور روزافزون کنترل کامپیوتری می شوند. کامپیوتری کردن، قابلیت اطمینان محصول و کیفیت محصول را نیز به طور موثر افزایش و هزینه های کارگری را کاهش می دهد. در انتخاب یک فرایند تولیدی در ساخت قطعه فلزی ملاحظات مختلفی دخالت دارند که برخی آن ها عبارتند از:
- مشخصات و خواص مواد قطعه کار
- شکل، اندازه و ضخامت قطعه
- تلرانس های ابعادی و صافی سطح مورد نیاز
- نیازمندی های عملکردی قطعه
- حجم تولید (کمیت)
- سطح اتوماسیون مورد نیاز برای پاسخگویی به حجم تولید و آهنگ تولید
- هزینه های مربوط به تک تک و ترکیبی از جنبه های عملیت تولیدی
همانطور که می دانید ساخت قطعات فلزی شامل فرآیندهای مختلف گوناگونی می باشد، که از مهم ترین انها می توان به برش قطعات فلزی ، جوشکاری ، سرهم کردن قطعه نهایی ، پیاده سازی و پیچ کردن قطعات و شکل دهی به آن را نام برد. این فرآیندها یاعث می شود تا مواد خام اولیه ما به قطعات نهایی مورد نظر کارفرما تبدیل شود.
روش های نوین و متعددی برای طراحی تولید و ساخت قطعات صنعتی وجود دارد که شما می بایست با توجه به نحوه انتخاب روش هایی که قبلا توضیح داده شده بسته به مواد اولیه خام و قطعه نهایی صورت گیرد. نکته ی مهمی که لازم است ذکر شود آن است که پیشرفت تکنولوژی ساخت قطعات فلزی باعث شده در فرآیندهای ساخت چه از لحاظ زمانی و دقت پیشرفت بسزایی داشته باشیم .
برخی مواد را می توان در دمای اتاق فراوری کرد در صورتی که فراوری مواد دیگر دماهای بالا لازم دارد بنابراین نیاز به کوره ها و تجهیزات مناسب دارند. کار با برخی مواد آسان است زیرا نرم و انعطاف پذیرند، مواد دیگر سخت، ترد و ساینده اند، پس نیازمند فنون فراوری و مواد ابزار و قالب خاصند. در ساخت قطعات فلزی، مواد مختلف خواص تولیدی گوناگون(نظیر قابلیت ریخته گری، فورج پذیری، کارپذیری، قابلیت ماشینکاری و قابلیت جوشکاری دارند و مواد کمی وجود دارند که در تمام این زمینه ها خواص مطلوبی داشته باشند.
برای مثال موادی که قابل ریخته گری هستند یا فورج پذیرند، ممکن است در ماشینکاری، سنگ زنی یا عملیت تکمیلی که ممکن است برای ساخت قطعات فلزی با صافی سطح بالا، دقت ابعادی و کیفیت مطلوب مشکلاتی را ایجاد کنند. هر فرایندی در ساخت قطعه فلزی مزیت ها و محدودیت هایی دارد. برای مثال ریخته گری اغلب می تواند شکل های پیچیده تری از فورجینگ تولید کنند. از سوی دیگر قطعات فورجی اغلب با ماشینکاری و عملیات تکمیلی بعدی به صورت اشکال پیچیده در می آیند و چقرمگی آن ها بر چقرمگی محصولات ریخته گری برتری دارد.
در ساخت قطعه فلزی ممکن است چنان باشد که بتوان آن را با اتصال چندین قطعه با بست یا با فنونی نظیر لحیم کاری سخت و جوشکاری به بهترین شیوه مونتاژ کرد. عکس این نیز ممکن است در مورد محصولی دیگر صادق باشد، یعنی ممکن است به دلیل هزینه های چشمگیر مونتاژ، ساخت قطعه فلزی به صورت یک تکه بسیار مقرون به صرفه تر باشد. عوامل دیگری که باید در انتخاب فرایند در ساخت قطعات فلزی مدنظر باشند عبارتند از: حداقل اندازه و ابعاد مقطع قطعه که می توان آن را به نحو رضایت بخشی تولید کرد. برای مثال مقاطع بسیار نازک را می توان با نوردکاری سرد تولید کرد ولی فرایندهایی نظیر ریخته گری ماسه ای یا فورجینگ، ساخت مقاطع نازک را ممنوع می کنند
تعداد قطعه مورد نیاز (کمیت) و اهنگ تولید (تعداد قطعه در ساعت) لازم در تعیین فرایندهایی که باید مورد استفاده قرار گیرند و اقتصاد تولید از اهمیت برخوردارند. برای مثال قوطی های نوشابه یا ترانزیستورها، در تعداد و حجم استفاده هایی بسیار بیشتر از تلسکوپ ها و پروانه های کشتی ها مصرف می شوند.
کارکرد ماشین آلات درگیری های چشم گیر زیست محیطی و ایمنی دارد. برخی فرایندها تاثیر منفی بر محیط زیست دارند، مانند استفاده از روانکاری های پایه روغنی در فرایندهای فلزکاری گرم. چنین فرایندهایی می توانند موجب آلودگی هوا، آب و صدا شوند مگر اینکه کاملا کنترل شوند. استفاده ایمن از ماشین آلات ملاحظه مهم دیگری است که نیازمند مواظبت هایی برای حذف حوادث خطرناک در کارگاه است.
روش های ساخت فلزات
روش ساخت قطعات فلزی به سه دسته کلی تقسیم می شود:
۱- ریخته گری ۲- روش فرم دهی ۳- سایر روش ها
روش ریخته گری :
روش ریخته گری به معمولا به پنج دسته تقسیم می شود که عبارتند از : ۱- ماسه ای ۲- ریخته گری قالبی ۳- ریخته گری دقیق ۴- فوم لز بین رونده ۵- ریخته گری پیوسته
نتایج انتخاب نادرست مواد و فرایندها :
مثال های فراوان از خرابی محصول ناشی از انتخاب نادرست ماده یا فرایندهای تولیدی در ساخت قطعات فلزی ( ساخت قطعه فلزی ) یا کنترل نادرست متغیرهای فرایندی می توان برشمرد. اغلب یک قطعه یا یک محصول هنگامی خراب تلقی می شود که:
- از کارکرد باز ایستد (مانند شفت، چرخ دنده، پیچ، کابل، پره توربین)
- به دقت کار نکند یا در محدوده مشخصات مورد نیاز کار نکند ( مانند یاتاقان ها، چرخ دنده ها، ابزارها، قالب های ساییده شده )
- برای استفاده بیشتر غیرقابل اطمینان یا ناایمن شود ( مانند کابل ساییده شده در یک بالابر، ترک در یک شفت، اتصال ضعیف در صفحه مدار چاپی، لایه لایه شدگی یک قطعه پلاستیک مسلح )
دیدگاهتان را بنویسید